Het is intussen heel stil geworden met het zingen van de vogels. De tjiftjaf liet zich af en toe weer horen, maar eigenlijk hoorde ik vooral de roodborst en winterkoning nog echt zingen.
Winterkoning
Vooral de roofvogels vielen me in september op. Boven het Weidegebied Duivendrecht, de busbaan en in de omgeving van de golfbaan AOC zie ik regelmatig buizerds vliegen. Ze vallen vooral op door hun miauwende roep. Zelfs boven het dorp zijn ze regelmatig te horen.
Buizerd miauwend in de lucht
Paartjes buizerd vliegen rond met vaak een jonge vogel, te herkennen aan het ontbreken van een duidelijk donkere eindband aan de staart. Ook in de Duivendrechtse Polder zijn twee paartjes buizerd te bewonderen. Ze zitten vaak op een paaltje of hek in het weiland.
Buizerd met rechts de jonge vogel
Op 10 september zat ik al een tijdje te wachten langs het weiland tot er iets zou gebeuren toen ik veel kabaal van roepende kraaien hoorde. Plotseling liet een roofvogel met een prooi in zijn poten zich in het gras neervallen. Het bleek een havik te zijn die werd lastiggevallen door kraaien. Er landde wat kraaien bij hem en er vlogen wat kraaien om hem heen.
Havik met zwarte kraaien (rechts van de havik zie je stukje staart van de houtduif)
Meerdere keren deden ze schijnaanvallen naar de havik. Deze werd steeds onrustiger en bleef om zich heen kijken.
Havik kijkt om zich heen naar de pestende zwarte kraaien
Na een paar minuten vloog de havik ineens op en liet de prooi uit zijn klauwen vallen. De havik werd scheldend nagezeten door de kraaien. Pas op de foto’s zag ik dat de prooi een houtduif was.
Havik laat houtduif los
Deze actie duurde voor mijn gevoel wel een half uur, maar toen ik de tijd bij de foto’s bekeek was het maar vier minuten.
Havik met nog plukjes veren van de houtduif aan de klauwen
Wanneer ik langere tijd buiten stil zit, zie ik vaak dieren waar je aan voorbij gaat tijdens het wandelen of fietsen. Bijvoorbeeld libellen bij sloten, plasjes, maar ook bij vijvers en paddenpoelen. Deze maand vielen mij twee soorten libellen op, de bloedrode heidelibel en de paardenbijter.
Mannetje bloedrode heidelibel
De bloedrode heidelibel is een van de meest algemene soorten in Nederland. Het mannetje heeft een felrode kleur, het vrouwtje is geel. De lichaamslengte varieert tussen 34 en 36 millimeter en de spanwijdte is 50 tot 60 millimeter. Ondanks zijn naam komt hij overal voor, dus ook waar geen heide is.
Mannetje paardenbijter
Ook de paardenbijter is een zeer algemeen voorkomende libel. Met een lichaamslengte tussen 56 en 64 millimeter. Hij bijt geen paarden, maar jaagt op insecten die zich dicht in de buurt van dieren ophouden.
In de polder zie je bijna altijd zwarte kraaien. Veel mensen lijken een hekel te hebben aan kraaien omdat ze denken dat deze zich alleen voeden met jonge vogeltjes. Niets is minder waar. Kraaien zijn opportunisten en eten alles wat voorradig is.
Zwarte kraai
Vaak zie ik ze systematisch met meerderen tegelijk de weilanden afzoeken naar allerlei insecten zoals emelten, sprinkhanen en veenmollen. Maar ook de Amerikaanse rivierkreeft staat op hun menu. Langs de Amstel zie ik ze met zoetwatermosselen worstelen. Of ze deze zelf vangen of afpakken van meerkoeten heb ik nog niet kunnen zien.
Zwarte kraai met walnoot langs de Amstel
In september zie ik kraaien met walnoten, die ze soms uit de lucht op het asfalt laten vallen om ze openen. Daarnaast eten ze ook aas, wanneer een havik prooiresten laat liggen, een dier is aangereden of door ziekte is doodgegaan, alles is welkom.
Zwarte kraaien doen zich tegoed aan prooiresten? Op de achtergrond wazig een buizerd op paal.
Oude kraaiennesten worden vaak gebruikt door vogels die zelf geen nest bouwen zoals o.a. torenvalken, boomvalken en ransuilen.
Wiebe Maliepaard
Prachtige foto’s
Dankjewel Ellen!
Met vriendelijke groet,
Wiebe